Świątynia została wybudowana w XIV wieku w stylu gotyckim, z charakterystyczną ośmioboczną wieżą. W jego wnętrzu zachował się częściowo wystrój z końca XVII wieku. W 1852 został odrestaurowany i jako świątynia użytkowany był przez ewangelików do 1945 roku. W okresie II Rzeczypospolitej kościół był we władaniu parafii należącej do superintendentury Tczew-Starogard Ewangelickiego Kościoła Unijnego. Po II wojnie światowej kościół wrócił w ręce katolików. Po kasacie zakonu dominikanów, kościół został przebudowany na szkołę muzyczną.